Το πλατανόδασος του Σπερχειού είναι ένα από τα ομορφότερα και πλουσιότερα σε βλάστηση σε όλη την Ελλάδα. Έχει έκταση περίπου 1.000 στρέμματα με 17 είδη δέντρων. Είναι απομεινάρι του Αινιανικού Δάσους στο Κάμπο του Σπερχειού. Το εν λόγω δάσος αναφέρεται και από τον Όμηρο, ο οποίος σημειώνει, ότι από την ξυλεία του φτιάχνονταν τα τρίτα κατά σειρά κατάρτια των πλοίων της Ελλάδας.

Τα νερά της πηγής των Λουτρών Υπάτης ανάβλυσαν από μεγάλη σεισμική δόνηση μετά το 427 π.Χ. Από περιγραφές, που έγιναν γύρω στα μέσα του περασμένου αιώνα, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν, ότι η πηγή χρησιμοποιούνταν από την αρχαιότητα. Βαθιά μέσα στη δεξαμενή της πηγής σώζονταν πέτρες τοποθετημένες κλιμακωτά, πράγμα που δείχνει ότι εκεί υπήρχε σκάλα, για να κατεβαίνουν οι λουόμενοι. Σε μια από τις πέτρες ήταν γραμμένο το όνομα Αφροδίτη, το οποίο μαρτυρά, ότι ήταν αφιερωμένη στην θεά της ομορφιάς. Η θεραπευτική αξία των ιαματικών νερών των Λουτρών Υπάτης έχει πράγματι μια μοναδικότητα.

Τα λουτρά Θερμοπυλών βρίσκονται 15 χλμ. από την πόλη της Λαμίας. Η περιοχή είναι γνωστή από τη μάχη των Θερμοπυλών μεταξύ Ελλήνων και Περσών το 480 π.Χ. Δίπλα στο δρόμο βρίσκεται το άγαλμα του Λεωνίδα και ο ιερός λόφος, όπου έπεσαν μαχόμενοι ο Λεωνίδας με τους 300 Σπαρτιάτες και τους 700 Θεσπιείς. Κατά τη μυθολογία, ο Ήφαιστος, μετά από παράκληση της θεάς Αθηνάς, δημιούργησε τις πηγές για να πλένεται και να ανακτά τις δυνάμεις του ο Ηρακλής μετά τους άθλους του.

Το πάρκο δεσπόζει στο κέντρο των Λουτρών Υπάτης και αποτελεί το κόσμημα της Λουτρόπολης. Ένα πανέμορφο πάρκο, μοναδικό στην περιοχή αλλά και στην Ελλάδα, έκτασης 90 περίπου στρεμμάτων, που αποτελεί χώρο ανάπαυσης, αναψυχής, γαλήνης και ηρεμίας. Οι ιαματικές πηγές, οι σύγχρονες εγκαταστάσεις του υδροθεραπευτηρίου των Λουτρών Υπάτης και η εξωτερική πισίνα με ιαματικό νερό βρίσκονται μέσα στο κατάφυτο από πεύκα πάρκο.

Μετά το Σταθμό Ασωπού συναντάμε σήραγγα 350 μέτρων περίπου, που καταλήγει στη γέφυρα του Ασωπού, πάνω απ' το φαράγγι του Ντούνου, το οποίο κατεβαίνει από την Παύλιανη, η γέφυρα της Παπαδιάς, μήκους 352 μέτρων και στη συνέχεια η μεγάλη σήραγγα του Μπράλου. Η περιοχή κατά τη διάρκεια της Κατοχής συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των ανταρτών με τις απανωτές ανατινάξεις των γεφυρών, εκτός της Γέφυρας του Γοργοποτάμου και την υποχρέωση της φύλαξης μέχρι και τα τελευταία χρόνια με στρατιωτική φρουρά. Τα στρατιωτικά φυλάκια υπάρχουν και σήμερα.

Στην είσοδο της Υπάτης, πριν αποκτήσουμε την οπτική επαφή, θα ακούσουμε τα νερά ενός μικρού καταρράκτη, που τα νερά του παλαιότερα κινούσαν τον παλιό νερόμυλο. Το νερό αυτού του καταρράκτη προέρχεται από πηγές, που αναβλύζουν στο βουνό της Οίτης. Το τοπίο είναι γεμάτο πλατάνια. Κοντά στο γραφικό καταρράκτη της Υπάτης, δίπλα στο μύλο και κάτω από πλατανοσκέπαστα απόκρημνα βράχια βρίσκεται μαρμάρινη πλακέτα σε ανάμνηση μάχης του 1821.

Φτάνοντας στην Άνω Παύλιανη, ακολουθώντας μια πανέμορφη διαδρομή μέσα σε δάσος από έλατα, εμφανίζεται πανέμορφη η βραχώδης κορυφή Καταβόθρα (1775μ.). Ένα σημείο, όπου τα γάργαρα νερά χάνονται κάτω από τον βράχο για να βγουν αργότερα στην απόκρημνη χαράδρα του Γοργοποτάμου με τους καταρράκτες. Από τις Καταβόθρες η θέα προς τα Βαρδούσια και τη Γκιώνα είναι καταπληκτική.

Τα πλούσια νερά των Μεξιατών είναι γνωστά σε όλους. Εντυπωσιακή είναι και η πηγή του “Κεφαλόβρυσου”, στην άκρη του χωριού, στο ρέμα. Μια περιοχή με πολλά θεόρατα πλατάνια και πηγές με τρεχούμενα παγωμένα νερά. Από τα νερά αυτά ποτίζονταν και ποτίζονται ακόμα και σήμερα πολλές καλλιέργειες.Το “Κεφαλόβρυσο” αποτελεί μια μίξη φυσικού και πολιτιστικού τοπίου: Το φυσικό, η ομορφιά που αναδεικνύουν οι πηγές και τα πλούσια νερά, τα μεγάλα πλατάνια, τα άλλα φυτά και τα λουλούδια, ενώ το πολιτιστικό, η ανθρώπινη παρουσία με τον παλιό νερόμυλο, τα αυλάκια με τις «δέστρες» και τις «πόρτες».

Το Αργυροχώρι, το παλιό Βογομίλ, ανάμεσα στα Λουτρά Υπάτης και την Υπάτη, είναι ένα γραφικό χωριό στα ριζά της Οίτης. Στην είσοδο του χωριού ο επισκέπτης συναντάει ένα πανέμορφο πλατανόδασος, το οποίο προσφέρεται για έναν απολαυστικό περίπατο. Τα πανύψηλα δένδρα του συνεχόμενου πλατανόδασους του Αργυροχωρίου, δημιουργούν μια φυσική καμάρα κάτω από την οποία διέρχεται ο δρόμος προς Υπάτη.